Dziecko nie chce widywać się z ojcem – co mówi prawo? W praktyce wielu rozwiedzionych rodziców spotyka się z problemem: dziecko nie chce widywać się z ojcem. Odmowa ta może pojawić się nagle lub być narastającym procesem. Przyczyn może być wiele – emocjonalne, środowiskowe, czasem związane z konfliktem lojalności. Pytanie brzmi: co w takiej sytuacji może (a co musi) zrobić matka, przy której dziecko przebywa?
Z punktu widzenia prawa rodzinnego sprawa nie jest zero-jedynkowa. Choć kontakty z dzieckiem są prawem, a czasem i obowiązkiem drugiego rodzica – to równie ważne jest dobro dziecka i jego głos.
Zgodnie z art. 113 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
„Rodzice oraz dziecko mają prawo i obowiązek utrzymywania ze sobą kontaktów.”
Sąd może ustalić harmonogram spotkań – ale nie oznacza to, że dziecko zawsze musi się podporządkować, zwłaszcza gdy kontakt rodzi w nim poważny sprzeciw lub emocjonalny dyskomfort.
Polskie prawo przewiduje konsekwencje za utrudnianie kontaktów – np. kary pieniężne. Jednak sąd nie uzna sytuacji za utrudnianie, jeśli brak spotkania wynika z:
Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 22 czerwca 2022 r. (SK 3/20) stwierdził jasno:
„Naruszeniem prawa nie jest brak wykonania kontaktów z dzieckiem wynikający z jego zachowania, jeżeli rodzic opiekujący się dzieckiem nie wywierał na nie wpływu.”
Polskie sądy coraz częściej uwzględniają zdanie dziecka – zwłaszcza jeśli jest już w wieku szkolnym i potrafi świadomie wyrazić swoją wolę. Zgodnie z art. 576 § 2 k.p.c., w sprawach dotyczących osoby małoletniego sąd „bierze pod uwagę rozsądne życzenia dziecka”.
Oczywiście dziecko nie może samodzielnie decydować o tym, czy chce utrzymywać kontakt – ale jego zdanie ma znaczenie.
Jeśli rodzic nie doprowadza do kontaktu bez obiektywnych powodów, ignoruje orzeczenia sądu lub aktywnie zniechęca dziecko do spotkań – może zostać uznany za utrudniającego kontakty. Wówczas:
Dziecko, które nie chce widywać się z ojcem, to sytuacja delikatna, ale nie rzadko spotykana. Prawo nie wymaga od matki przymusowego doprowadzania do kontaktów, jeśli odmowa wynika ze szczerego oporu dziecka, a nie działań opiekującego się rodzica. Kluczowe jest jednak, by nie ignorować sytuacji i w razie potrzeby szukać pomocy prawnej lub psychologicznej.